Vanuit Lemmer rij je door een onverwacht bosrijk landschap en langs de IJsselmeerkust naar het oudste Elfstedenstadje van Friesland: Stavoren.
De zee geeft, de zee neemt. Stavoren, ooit een rijke Hanzestad, kan erover meepraten. Overstromingen, zeehandelsoorlogen, een haven die verzandde: meermalen verviel de stad tot armoede. Maar telkens richtte ze zich op en brachten zeevaart en visserij nieuwe welvaart. Volksverhalen als ‘de Vrouwe van Stavoren’ vertellen van dat wisselvallige lot.
Proef de sfeer van handel, visserij en pleziervaart. Stavoren heeft een unieke ligging omdat het aan drie kanten omringd is door het IJsselmeer. De nieuwe Johan Frisosluis vormt de toegangspoort naar een ontspannen en daarom gewilde vakantie bestemming in Friesland. Geniet op de vele terrasjes rond de oude haven.
De oude zeesluis is ook nog steeds te bekijken in de oude haven. Deze geeft toegang tot de stad en dateert uit 1576. Eeuwenlang was deze sluis van groot belang voor de grote scheepvaart uit het achterland. Door de aanleg van de Johan Frisosluis (1966) aan de zuidzijde van de stad verloor de oude sluis haar functie. Maar bij speciale gelegenheden wordt de sluis nog steeds met de hand bediend. Vlakbij de sluis staat het beeld van het Vrouwtje van Stavoren, de vrouw die de val van de hoogmoed verpersoonlijkt.
Ga je verder ‘zeewaarts’? Dan kom je in de visserijhaven. Kleurige nieuwe huisjes verwijzen naar de historische havenfronten en doen denken aan Kopenhagen. Waar ooit de ‘Staverse jollen’ – houten vissersscheepjes voor op de Zuiderzee – lagen, is het nu de thuishaven van moderne stalen viskotters.
Op het havenhoofd vind je prachtige esthetisch vormgegeven havenlichten uit 1884: een rode en een groene. Ook vind je hier de vuurtoren van Stavoren: een hoge gietijzeren lichtopstand met neogotische panelen. Op de lichtopstand is een lichthuisje geplaatst. De ruim 15 meter hoge toren is niet open voor bezichtiging. Maar laat zich van afstand natuurlijk wel fotograferen, wat prachtige plaatjes oplevert.
Volksverhalen als ‘de Vrouwe van Stavoren’ vertellen van dat wisselvallige lot. ‘De Vis fontein voor Stavoren’ voegt daar een nieuw verhaal aan toe, met een knipoog naar een symbolische prent van Pieter Bruegel de Oude: ‘Hoe grote vissen kleintjes eten!’ We zien hoe de enorme open muil van een machtige vis ons langs de water sproeiende lippen naar binnen lokt. Wie ontsnapt in Stavoren de dans?
Stavoren, een dagje plezier voor het hele gezin!
